Jullie herinneren je misschien nog mijn blogbericht over die aangebrande kookpot nadat ik een maand geleden eens zelfgemaakte appelmoes probeerde te bereiden. Wel, die bevestiging van mijn complete onkunde op 'cuisinaal' vlak is totaal overbodig geweest Toen ik gisterenavond op mijn slakkengangetje en met mijn tong half op de grond ('k had net 1,5 uur gefitnest) door de supermarkt wandelde, stootte ik toch wel niet op een vooraf geprepareerde POT APPELMOES zeker?! Serieus - echt waar - zonder zeveren. Je kan niet geloven hoe euforisch ik de rest van mijn boodschappenlijstje heb afgewerkt.
Nou, ik weet dat je moet blijven oefenen, wil je iets bereiken in je leven (repeteren, repeteren, wie zijn best doet zal het leren - danku Samson), maar in dit geval gaat deze stelling niet op. Zo zullen de vele heerlijke potten appelmoes die ik hier nog zal binnenhalen mij niet alleen ontzettend veel (tevergeefse) moeite besparen, ik moet per pot ook amper 2 dollar neertellen. Wie ooit al eens in een Australische supermarkt heeft rondgelopen, weet dat dit bedrag ongeveer het allerlaagste van het laagste is wat je hier kan tegenkomen. Daarom heb ik beslist dat ik deze speling van het lot met open armen moet aanvaarden. Heel diep vanbinnen heb ik trouwens al zo'n vermoeden dat mijn kookpotten - die de laatste zes weken doodsangsten doorstonden - me eeuwig dankbaar zullen zijn...
Rest me nog drie dingen te doen: de pot openkrijgen, aanvallen en - het allerbelangrijkste - genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten