“Als je nu niet uit bad komt, ga je door ’t putteke! Ik trek de stop uit, hé. Drie, twee, één…”
Wat een onzin verzint
een mama van drie patotters toch om
ze op tijd in hun bed te krijgen? Niet dat ik haar iets kwalijk neem hoor,
helemaal niet. Aan de verhalen te horen, verdiende mijn mama na onze bedtijd
echt wel een beetje rust en tijd voor zichzelf.
Maar dat je zo’n onzin
gelooft als kind, hoe is dat toch mogelijk? Dat een kind veel fantasie heeft,
weet iedereen. Maar als elk kind even logisch nadenkt – voor zover ie al over
dat vermogen beschikt natuurlijk – dan moet hij toch beseffen dat de diameter
van de afvoergaatjes veel te klein is om in het slechtste geval nog maar een
teennagel door te laten?
En toch sprong ik al
als een gek uit bad wanneer mijn liefste mams nog maar het minste beetje
aanstalten maakte om de stop uit bad te trekken. Oké, ze was ondertussen
meestal al een kwartier aan een stuk aan het zeuren – zagen zou ik niet durven
zeggen – wanneer ik nou eindelijk uit dat verdomde bad zou komen.
Mijn zus (die ook
àltijd de braafste van ons drie moest zijn) was ondertussen meestal al een eeuwigheid
klaar en zat rustig met de een of andere Barbiepop te spelen. Of nog erger, een
puzzel of tekening te maken (ik heb echt nòòit begrepen wat ze daar zo leuk aan
vond!).
Eens afgedroogd en nog
steeds met een licht verhoogde hartslag van de puttekesangst die ik net doorstaan had, mocht mijn mams nog een
halfuurtje extra tijd in de badkamer doorbrengen om alle knopen uit mijn haar
te kammen. Je denkt nu misschien wel: “Arme mama van Inge!” Maar geloof mij,
die knopen waren op dat moment het minste van haar zorgen (en zeker niet de
reden waarom ze nu om de zes weken naar de kapper gaat om haar eigen haren te
laten verven…).
Zo maakte ook mijn vijf
jaar oudere brother beir nog deel uit
van het hele gebeuren. Hij zat ondertussen al in het tweede leerjaar en kwam zo
goed als elke week met een nieuw van buiten te leren gedichtje naar huis. Inge’s
kam in de ene hand dus en de gedichtenboek bovenop het toilet. Dat mijn mama na
al die jaren nog steeds zoveel geduld met ons heeft, is me nog steeds een
raadsel.
Want als er nu iets is
waar mijn liefste broerie – ook nu nog, na zesentwintig jaar – helemaal niets
van bakt, dan is het wel van buiten leren. “Maar moekie, ik zeg toch hetzelfde
wat er in dat gedicht bedoeld wordt?!” – “Ja, jongen, maar het doel van een
gedicht is dat het rijmt, en dat gaat niet als jij telkens andere woorden
gebruikt!”
Toch een leuk
verhaaltje, hé? En wat het nog veel plezanter maakt, is dat mijn mams ook mijn
broerie’s vrienden af en toe pleziert met zijn gênante jeugdverhaaltjes.
Heerlijk toch! En dan heeft hij nog geluk dat ze niet begint over die zogezegde
gevaarlijke koe die vroeger onder zijn bed lag. Oeps, ik heb toch niets
verraden?
Laten we om af te ronden
toch maar even teruggaan naar de kern van dit blogbericht: het afvoerputteke. Zo heb ik ook nu nog
steeds de gewoonte om uren aan een stuk in bad te liggen, met gelukkig geen
gedichtenlezende broerie meer in de buurt, maar wel een überfantastische Flair (waarbij elke week, hoe hard ik ook mijn
best doe, de onderste rand uiteindelijk wak uit bad komt, sorry Flair!).
En zo zat ik deze week
te lezen over het slechte seksleven van enkele Flairlezeressen toen ik plots
besefte dat ik al zo lang in bad lag dat mijn water alweer koud geworden was. En
Oh my God, heb ik toen even de schrik
van mijn leven gehad!
Je mag me echt een
belachelijke doos noemen, een drama Queen
of wat dan ook, maar geloof mij alsjeblieft, een afvoerputteke is écht levensgevaarlijk! Zo trok ik – me van geen
enkel gevaar bewust – de badstop uit
toen het water plots zò snel begon weg
te stromen, dat ik ook zelf, zonder overdrijven, centimeter per centimeter dichter
in de richting het afvoerputteke
gesleurd werd.
Dat ik vroeger in mijn atletenjaren snel was,
is een feit. Maar mijn absolute record in ‘snel uit bad springen’ kan ik toch
met enige fierheid toeschrijven op mijn laatste traumatische badervaring. En ik
mag nog van geluk spreken dat ik het kan navertellen en niet ergens rondzwem in
de Malderse riolen!
“Die kruipt nooit van
haar leven nog in bad,” denk je nu waarschijnlijk. Maar is dat niet een ietsie pietsie beetje overdreven? Een heerlijk
lang bad is en blijft tenslotte dikke fun! En ik kan moeilijk met mijn Flair in
de douche kruipen… Wel beloof ik dat ik voortaan de badstop pas uittrek wanneer
ik met mijn beide voetjes veilig op de begane grond sta… En volg alsjeblieft deze
goede raad, want ik kom je echt niet bezoeken in de riool!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten