Oew yeah, van dit geweldige team maak ik deel uit!

Ooit al gehoord van HLN? Natuurlijk heb je dat, tenzij je de laatste tien jaar zowat op een andere planeet hebt doorgebracht. HLN mag zich immers met veel trots de grootste (en wat mij betreft ook de beste) nieuwssite van Vlaanderen noemen. Maar dat is natuurlijk niet waar het hier om draait, wel dat ik van dit übergeweldige, formitastische, o zo geweldige team deel mag uitmaken, oew yeah! 

Een vreugdedansje, inclusief marginaal kreetje is er nooit van gekomen (of toch niet in het openbaar, *gniffel, gniffel*), maar wat voel ik me dolgelukkig en ongelooflijk vereerd dat ze mij hebben uitgekozen om hun team te vervolledigen. En neen, ik had dat fotootje op de redactieoverzichtspagina niet nodig om mij welkom te voelen bij HLN, want dat doe ik eerlijk gezegd al vanaf mijn allereerste stagedag op 2 april vorig jaar. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik stiekem wel een ieniemienie beetje blij ben dat onze geweldige lezers nu ook een gezicht kunnen plakken op die trezebees die ooit een artikel schreef met als kop 'Wat Lady Gaga en Astrid Bryan gemeen hebben'. Wie in zijn gedachten den John al het little monstertje van Lady Gaga ziet spelen, moet ik echter teleurstellen. Wel de gewijzigde haarkleur van de dames deed dienst als uitgangspunt.

Een vast contract hebben ze nog niet onder mijn neus geschoven, daar ik momenteel bijspring voor een collega met zwangerschapsverlof, maar ik geniet echt oprecht van elke dag dat ik wel artikeltjes online mag zetten. Bovendien heb ik niet alleen het geluk om dagelijks nieuwe dingen te leren (cliché, I know, maar het is echt zo!), ik behoor ook tot de weinigen op deze wereld die elke ochtend met een reuzeglimlach op hun gezicht mogen wakker worden, gewoon omdat ik weet dat er opnieuw een fantastische dag op mij ligt te wachten. "Kinneke toch, ge zijt nog jong, ge weet niet beter" mag dan wel een reactie zijn die mijn euforie af en toe tot bedaren brengt, uiteindelijk haalt mijn "what the hell, laat mij nu maar gewoon genieten van het moment" keer op keer de bovenhand, inclusief een luid hoeraatje in mezelf omdat ik durf op te komen voor wat ik wil.

Ik mag dan wel een recht van de schoolbanken komend groentje zijn dat nog niet veel vergelijkingsmateriaal heeft bemachtigd, de sfeer die hangt op de HLN-redactie is echt wel ongelooflijk en uniek. Zo heb ik in het verleden tijdens vakantiejobs mogen ervaren hoe koel en afstandelijk het er op een ander soms aan toegaat. Als ik dat vergelijk met de leuke momenten die wij beleven tussen het harde werken door (wat we echt wel doen hoor!), besef ik des te meer hoe hard ik mijn pollekes mag kussen dat ik bij HLN ben terechtgekomen.

Als ik heel eerlijk ben, moet ik wel toegeven dat HLN niet op de eerste plaats stond in mijn stagelijstje. Gebeten door de showbizzmicrobe hoopte ik echter een plekje te bemachtigen bij de gespecialiseerde 'roddelpers'. Achteraf mag ik alleen maar blij zijn dat ze mij daar toen niet nodig hadden. Het belangrijkste dat ik tot nu toe geleerd heb, is immers om van alles op de hoogte te blijven. En dat gaat nergens beter dan Thuis euh, wat zeg ik nu, dan bij HLN natuurlijk. Hoewel ik momenteel werk voor het megageweldige vrouwenteam, is er voldoende ruimte om af en toe te proeven van het harde binnenlandse en buitenlandse nieuws. En jawel hoor, soms mag ik ook nog wat van mijn fel begeerde showbizz'kes op onze lezers loslaten. Van een boeiende job gesproken, I know!

Wat de toekomst brengt, zien we dan wel. Mochten we het allemaal op voorhand weten, zou het woord 'uitdaging' immers nooit in het woordenboek zijn opgenomen. Ondertussen focus ik mij wel rustig verder op de drie zaken waar het mij momenteel het hardst om draait en dat is genieten, bijleren en jawel, mij rot amuseren!