Uiteraard hebben we ons geweldig hard geamuseerd, maar veel belangrijker zijn de gigantisch interessante zaken die ik alweer heb bijgeleerd om mijn overlevingskansen in de toekomst (nog) groter te maken.
* Te vermijden: euforische gelaatsuitdrukkingen op het moment dat een jonge, mannelijke, niet onknappe pretparkverantwoordelijke voorovergebogen voor je staat, met zijn hand in de buurt van je kruis. Voor je 't weet worden ze vastgelegd op de gevoelige plaat en kan je een halfuur aan een stuk op alle mogelijke manieren proberen uit te leggen dat het ritje in de Dalton Terror jou NIET naar je hoogste punt heeft gebracht, figuurlijk dan.
*Kom je net uit LA en heb je daar een bezoekje gebracht aan de Universal Studios en genoten van de allernieuwste animatietechnieken? Ga dan nooit, maar dan ook nooit naar een 4D-fimpje kijken in een Belgisch pretpark. Tenzij je net hebt gegeten natuurlijk en alles wat wil laten zakken. Een dutje doen valt dan weer af te raden, of je moet het opwindend vinden om te worden wakker gemaakt door een veel te harde waterstraal recht in je linkerneusgat...
*
Wie net als ik ongeveer de helft van een dagloon neertelt omdat hij/zij te stijf
is om over de hekken te klauteren, wil uiteraard van de eerste tot de
laatste minuut in het pretpark rondhangen. Afschuwelijk plan. Niet dat 8
uurtjes in rollercoasterland niet te overbruggen vallen. Nee, de
miserie begint daarna pas. Na een hele dag ondersteboven te hebben
gehangen met je darmen tot in je keel, wil je immers zo snel mogelijk
tot rust komen en in je bed duiken. Een onmogelijke opdracht. Zodra je
het waagt om nog maar één oog halfdicht te doen, vlieg je alweer tegen
topsnelheden door de ene scherpe bocht na de andere. Zo
goed je de mottigheid overdag de baas kon, zo hard zal je 's nachts
teruggepakt worden. En wees maar zeker dat in het donker alles erger
lijkt.
* Een vrije val van 77 meter, de verdrinkingsdood tegemoetzien in kramakkelige boomstammetjes of tegen 80 km/uur over enkele houten balkjes razen: hoe gekker, hoger, sneller en angstaanjagender de attracties, hoe harder we doorgaans genieten. Zolang deze vier elementen gecombineerd worden althans. Op 45 meter hoogte zo traag rondjes draaien dat zelfs een kraanwerker hoogtevrees zou krijgen in een verroest bakje, bengelend en krakend van de wind, voldoet hier dus niet aan. Kwestie van de schaamte nog een flinke boost te geven, delen ze dat reuzenrad nog onder bij de kinderattracties ook. Als ik één ding heb geleerd na mijn dagje Walibi is het wel dat ik geen kind meer ben. Zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten